Verdiepingscursus # 2

Bijna was ik vergeten dat Montana echt zo mooi is en de mensen echt zo vriendelijk zijn. Vrijwel direct na aankomst in Bozeman wist ik weer hoe fijn het is om in Amerika te zijn.

Dit keer zie ik een heel ander beeld van Amerika en dus is het tijd voor een blog over mijn 'Hoe-word-ik-een-Amerikaanse' - verdiepingscursus 2.

Geweer kopen:
In Amerika word je regelmatig geconfronteerd met het feit dat vrijwel iedereen een geweer in huis heeft en ze hier erg trots op zijn. Dit is ook niet zo gek als je bedenkt dat overal geweren kunt kopen. Zo staan ook in de Walmart twee vitrines met geweren. Volgens vele was mijn ik-ben-in-shock reactie dan ook overdreven toen ik langs een 9-jarig jongetje liep die keek of het mega gevaarte ' lekker in de hand lag'
SHOCK

Indoor/ outdoor shooting:
Hoewel ik vorig jaar al had geschoten was het nu tijd voor de techniek erachter. En wel met een '22 en een '38 (bedoeld om mensen mee neer te schieten 'Bah'). Een perfecte locatie hiervoor is natuurlijk het prachtige natuurpark Hyalite Canyon. Plezier komt bij schieten direct na het woord veiligheid en dus hebben we erg veel lol gehad met het schieten op tekeningen van eekhoorns.
Om mijn schiettechnieken te verfijnen en naar een geheel nieuw level te brengen ben ik naar een indoor shooting ranche geweest. Na heel wat kogels raak te hebben geschoten was het tijd om te schieten met een '40. Een iets wat grotere pistool met een enorme terugslag en een harde knal.
De volgende keer hou ik het wel bij een '22, die zijn wat vrouw vriendelijker.

American Breakfast:
Nederlands zijn gewend aan een bruine boterham met kaas, Amerikanen aan breakfast burrito's en biscuits met gravy als ontbijt. Dat het mogelijk is om dat in de ochtend te eten geloof ik nog steeds niet. De biscuits met gravy spreken redelijk voorzich maar de breakfast burrito zal ik even nader toelichten. Dit is namelijk een warme tortilla met daarop gebakken ei, gebakken/ sterk gekruide aardappelen, avocado, bonen, salsa saus en bacon.
IEWL.

Snowboarden:
2010 is 2010 niet meer en dus nieuwe rondes en nieuwe kansen op mijn snowboard. Omdat er in Bridger Bowl meer sneeuw (35 cm) was gevallen dan in Big Sky of Moonlight hebben we besloten toch naar Bridger te gaan.
Op de heenweg voelde ik de zenuwen alweer opkomen maar dat was achteraf geheel onterecht. Hoewel ik een paar keer hard ben gevallen kan ik mezelf nu daadwerkelijk een ' snowboard chick' noemen. De bochten glijden soepeltjes in elkaar over en ik heb alle liften met groot succes getrotseerd. Zelfs boarden in de verse 'powder' sneeuw ging me niet slecht af.

Opgroeien in Montana:
Nadat ik met alle trots mijn woonplekken in Almere op foto's had laten zien was het tijd om te kijken waar Amerikaanse kinderen opgroeien. Tenminste, als ze in Montana wonen.
Ryan heeft mij de boerderij laten zien waar hij op zijn vierde is komen wonen. Een onwijs groot stuk grond met een prachtig huis aan de voet van Hyalite Canyon. In plaats van een rekstok en glijbaan op het hofje in de buurt gaan ze hier paardrijden, raften, varen, vissen, hutten bouwen in het bos en snowboarden/ skieen. En dat kan praktisch allemaal in de achtertuin. Nu zeg ik niet dat ik het slecht heb gehad vroeger, in tegendeel zelfs, maar het doet wel beseffen wat voor vrijheid Montana biedt. Het is indrukwekkend en overweldigend tegelijk.

Je eigen huisdier:
Hoewel de meeste Amerikanen een hond of kat hebben, heb ik hier mijn eigen kuiken, genaamd Calimero. Bij de lokale ' Western shop' verkopen ze rond deze tijd van het jaar konijnen, eenden en kuikens en dus gingen we op pad om kuikens te kopen die veel eieren leggen. Dit met het idee om er over enige tijd heerlijke eieren mee te bakken voor op -jawel- de breakfast burrito.
Gelukkig heeft mijn lieve kleine Calimero een goed huis gevonden en heb ik nog meer reden om snel een keer terug te gaan.

Huizenjacht:
Om de volgende keer niet weer bij vrienden op de bank te hoeven slapen ben ik op huizenjacht gegaan.
Tijdens mijn zoektocht heb ik ontdekt dat Bozeman nog veel mooier is dan dat ik in eerste instantie dacht. Ergens kriebelt het dan toch wel weer om een green card aan te vragen en hier te gaan wonen. Vooral als je vrienden allemaal zeggen: 'Welcome Home Josie', 'You should move to America', 'You are already an American Woman' en 'You are going to be homesick when you are back in Holland'.



Of ik heimwee krijg zal ik snel genoeg merken want aankomende vrijdag vlieg ik alweer naar huis.
De tijd hier lijkt veel sneller te gaan.... veelste snel...