Treasure State

Terwijl de dagen hier nog steeds voorbij vliegen leer ik nog steeds enorm veel over Bozeman, Montana en Amerika. Nog steeds heb ik het hier enorm naar mijn zin en ben ik nog steeds niet gewend aan het idee dat ik in een vallei van de Rocky Mountains woon waar ik de zon zie opkomen aan de voet van de Bridger Mountain, en zie ondergaan aan de voet van de Spanish Peeks waarachter Big Sky zich verschuilt houdt. Het is dan ook geen wonder dat de naam Montana is afgeleid van het spaanse woord voor berg, Montón. De nickname Treasure State begin in ook volledig te begrijpen. Of er nou sneeuw of zonneschijn is, er heerst een bepaalde rust hier, een bepaalde vrijheid.
De mensen zijn hier vriendelijk, zeggen elkaar gedag, zijn oprecht en behulpzaam. Dit zorgt niet alleen voor een fijne sfeer binnen de schooltijd maar ook voor vrienden voor het leven.
De mensen zijn benieuwd hoe wij in Nederland leven en het valt me op dat vrijwel niemand iets van ons kikkerlandje af weet. Het is voor hun moeilijk te realiseren dat er 17 miljoen mensen wonen in plaats van de 1 miljoen in Montana, er altijd files zijn, wiet legaal is en ons hoogste heuvel zo’n 328 meter hoog is.

Nu ik hier alweer op driekwart van mijn verblijf ben besef ik me dat ik er een nieuwe liefde bij heb en hier stiekem niet meer weg wil. Deze staat heeft me zoveel te bieden, wat ervoor heeft gezorgd dat ik alleen maar meer volwassen word, leergieriger en een ontdekkingsreiziger.
Mijn schoolresultaten zijn enorm vooruit gegaan. Tot nu toe sta ik voor al mijn vakken minimaal 85% van de 100%. Voor twee vakken heb ik zelfs 97% gescoord. Hieruit blijkt dat ik na al die jaren de nerd in mezelf heb gevonden, ondanks de engelse taal en het andere leersysteem.
Niet alleen op school ga ik enorm goed maar ook van de berg ben ik inmiddels niet meer weg te slaan. Het is me gelukt om voor het einde van het skiseizoen nog goed te kunnen leren snowboarden. De bochtjes verlopen nu soepel waardoor ik ook eindelijk van andere pistes af kan, de ene piste met een nog mooier uitzicht dan de ander.

Het enige waar ik nog niet aan gewend ben is het vieze en eenzijdige eten in de dining hall en de vieze badkamers in Roskie. Met een avondmaaltijd van sla en droge spaghetti heb ik inmiddels al een glimlach op mijn gezicht. Vaak bestaat het uit een salade met droge rijst of aardappelpuree. Inmiddels heb ik geleerd dat ik niet raar moet opkijken als het doucheputje vol met haar zit, de wasbak vol makeup of tandpasta, de wc bril vol urine of erger nog, een niet doorgetrokken tampon. Ik vind het dan ook niet gek dat veel studenten na hun eerste jaar
verhuizen naar huizen gelegen rond de campus. De jacht op huizen voor aankomend schooljaar is begonnen en dus zo ook voor mijn buurmeisje Karen. Ze heeft ons meegenomen naar diverse huizen om daar een kijkje te nemen. Amerikaanse huizen variëren van klein met een cowboy inrichting tot groot en modern met een enorme tuin. Bijna allemaal zijn ze gemaakt van hout en hebben ze een enorme garage en of kelder. Het laatst bezochte huis was er een met 3 slaapkamers, 2 badkamers en een enorme tuin uitkijkend op Bridger Mountain.
Een prachthuis waar ik stiekem toch wel heel erg jaloers op ben.

Het heeft mijn ogen doen openen, deze Treasure State…